لالـــۀ ســــرخ پـــرپـــرم قـــاســـم             سـیــزده ســالــه یــــاورم قـــاســـم

مــاه من بین چـگــونه در غــم تــو             ریــزد از دیــده اخــتــرم قـــاســـم

تــا تـــن پــــاره پــــاره ات دیــــدم             تــازه شــد داغ اکــبــــرم قـــاســـم

سخت بــاشد مــرا که همچـو تویی             جــان دهــد در بــرابــرم قـــاســـم

سخت تــر ایـنکــه در وداع حــرم             تشنــه لب رفـتی از بــرم قـــاســـم

من تــو را بــوده ام به جــای پــدر             تــو بــه جــای بــــرادرم قـــاســـم

آمــــدنــــد از بــــرای دیــــــدارت             پــــدر و جّــد و مــــادرم قـــاســـم

لب تو خشک و چشم من دریـاست             ایــن بــود داغ دیــگــــرم قـــاســـم

خیــز ای تشنـه لب بنــوش بنــوش             آب از دیــــــدۀ تـــــرم قـــــاســـــم

تــن پــاک تــو را تــک و تــنــهــا             بســوی خیــمـه می بــرم قـــاســـم

تن به خاک و سر تو همسفر است             در ره شــــام بــا ســــرم قـــاســـم

سوز «میثم» شراری از دل ماست             شــافعش روز محــشــرم قـــاســـم